بابل خواجه

بابل خواجه . [ ب ُ خوا / خا ج ِ ] (اِخ ) رودیست بسرزمین فارس آبش شیرین و گوارا از چشمه ٔ مورد برخاسته در کوشک قاسم بلوک خواجه بآب چشمه ٔ زنجیران خواجه پیوسته رودخانه ٔ هُنیفقان شود پس از تنگ فیروزآباد گذشته رودخانه ٔ فیروزآباد شود. (فارسنامه ٔ ناصری ص 323).