باتب

باتب . [ ت َ ] (ص ) بنا بنقل شعوری ، لغتی است در بابت بمعنی لایق ، سزاوار، و آنرا باب هم گویند :
یار چو گل در صفا عاشق بلبل نوا
خنده باد را سزا باتب من گریه است .

عبدالباقی هروی .

(شعوری ج 1 ص 151) (ناظم الاطباء).