باج ستاندن
لغت‌نامه دهخدا
باج ستاندن . [ س ِ دَ ] (مص مرکب ) گرفتن باج . باج ستدن :
شاه بی شهر چون ستاند باج
شهر بی ده زبون شود ز خراج .
... تاج بخش خسروان روی زمین ، باج ستان سلطان روم و خاقان چین [شاه اسماعیل صفوی ]. (حبیب السیر چ قدیم طهران ج 3 جزو 4 ص 322).
شاه بی شهر چون ستاند باج
شهر بی ده زبون شود ز خراج .
اوحدی .
... تاج بخش خسروان روی زمین ، باج ستان سلطان روم و خاقان چین [شاه اسماعیل صفوی ]. (حبیب السیر چ قدیم طهران ج 3 جزو 4 ص 322).
