بادنجیر
لغتنامه دهخدا
بادنجیر. [ دَ ] (اِ مرکب ) نوعی از درخت انجیر است که پیش از همه ٔ درختان انجیر دهد و انجیر آن کاواک است و حلاوتی چندان ندارد. حکیم خاقانی گفته :
گه ز ناپاکی ز بادنجیر بید انگیختند
گه ز خودرائی ز بیدانجیر عرعر ساختند.
رجوع به بادانجیر شود.
گه ز ناپاکی ز بادنجیر بید انگیختند
گه ز خودرائی ز بیدانجیر عرعر ساختند.
(از انجمن آرا).
رجوع به بادانجیر شود.