باده پیمودن

باده پیمودن . [ دَ / دِ پ َ / پ ِ دَ ] (مص مرکب ) شراب بکسی دادن . (ناظم الاطباء: باده ). شراب خوردن . (شرفنامه ٔ منیری ). می گساردن . می گساری کردن :
چو با حبیب نشینی و باده پیمائی
بیاد دار محبان بادپیما را.

حافظ.