باده فرسا

باده فرسا. [ دَ / دِ ف َ ] (ن مف مرکب ) باده فرسای . کنایه از دائم الخمر یعنی آنکه از افراط خوردن شراب مضمحل و فرسوده شده باشد. شیخ ابوالفیض فیاضی راست :
خوش وقت حریف باده فرسای
بر تارک آسمان زده پای .

(از آنندراج ).