باده کش
لغتنامه دهخدا
باده کش . [ دَ / دِ ک َ / ک ِ ] (نف مرکب ) باده خوار.باده پیما. می گسار. می خورنده . شراب خوار :
شه اگر باده کشان را همه بر دار زند
گذر عارف و عامی همه بر دار افتد.
|| در تداول عامه ، مرادف عرق کش .
شه اگر باده کشان را همه بر دار زند
گذر عارف و عامی همه بر دار افتد.
؟
|| در تداول عامه ، مرادف عرق کش .