بادگنلغتنامه دهخدابادگن . [ گ ُ ] (اِ مرکب ) بمعنی باد گند یعنی باد فتق است . (شعوری ج 1 ورق 180. و برای این معنی شعر مخدوشی شاهد آورده است ). و رجوع به باد فتق و باد گند شود.
