باذخ

باذخ . [ ذِ ] (ع اِ) کوه سخت بلند. (مهذب الاسماء). کوه بلند. (قطر المحیط). جبال بواذخ . (منتهی الارب ). کوههای بلند. || گردن افراز. ج ، بُذَّخ ، بَواذِخ . (منتهی الارب ). رجوع به ناظم الاطباء شود. || شرف بلند، یقال شرف باذخ . (منتهی الارب ). مجازاً، شرف شامخ . عزت بلند. (اقرب الموارد).