بارانیدن

بارانیدن . [ دَ] (مص مرکب ) باراندن . اِمطار. (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ). فروریختن باران و چون باران . (منتهی الارب ).ریختن و ریزانیدن باران . بارانیدن باران . (ترجمان القرآن ). سبب باریدن شدن . (ناظم الاطباء) :
ز ابر تیره بارانی بهر جائی همی لؤلؤ
بباغ و راغ از آن لؤلؤ یمانی لاله حمرائی .

سنایی .