باران ریختن
لغتنامه دهخدا
باران ریختن . [ ت َ ] (مص مرکب ) فرود آمدن باران . نازل شدن باران . استهلال . باران ریختن آسمان :
شنیدم که ذوالنون بمدین گریخت
بسی برنیامد که باران بریخت .
شنیدم که ذوالنون بمدین گریخت
بسی برنیامد که باران بریخت .
سعدی (بوستان ).