باربغهلغتنامه دهخداباربغه . [ ب ُ غ َ / غ ِ] (اِ) بنه و سامان و اسباب سفر. || اسباب خرد و کوچک . (ناظم الاطباء). باین معانی مصحف «باربنه » است . || باملایمت و آهستگی . (ناظم الاطباء). مأخذ معلوم نیست و شاهدی هم در دست نمیباشد.
