باره افکنلغتنامه دهخداباره افکن . [ رَ / رِ اَ ک َ ] (نف مرکب ) دیگرگون کننده ٔ باره . وارون ، واژگون کننده ٔ حصار : برآمد بادی از اقصای بابل هوایش خاره دَرّ و باره افکن .منوچهری .
