بار افکندن

بار افکندن . [ اَ ک َ دَ ] (مص مرکب ) بار افگندن . بار نهادن . بار فکندن . بار بر زمین گذاشتن . انداختن بار. افکندن بار: یک روز آنجا بار افکند [ امیرسبکتکین ] . (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 198).
زین هفت رصد نیفکنم بار
کانصاف تو دیدبان ببینم .

خاقانی .

بار بیفکند شتر چون برسد بمنزلی
بار دلست همچنان ور بهزار منزلم .

سعدی (بدایع).

رجوع به بار فکندن شود. || بمجاز، زادن . بار نهادن . وضع حمل . || افتادن میوه ٔ رسیده از درخت . تسخیل : سخلت النحله ؛ بیفکند بار را. (منتهی الارب ).