بار زمانلغتنامه دهخدابار زمان . [ رِ زَ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از حوادث و جفاهای روزگار و زمانه باشد. (برهان ) (آنندراج ) (انجمن آرا). جفای روزگار و سختی روزگار. (ناظم الاطباء). انقلاب زمان . بدبختی . (دِمزن ).
