بازار گرد
لغتنامه دهخدا
بازار گرد. [ گ َ ] (نف مرکب ) مردم بی تمکین و لاابالی را گویند. (انجمن آرا) (آنندراج )(ناظم الاطباء). || پول رایج :
نیست با جودش ازپی مقدار
سیم بازارگرد را بازار.
نیست با جودش ازپی مقدار
سیم بازارگرد را بازار.
سنایی (از انجمن آرا) (آنندراج ).