بازبرده
لغتنامه دهخدا
بازبرده . [ ب ُ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) عقب برده . واپس برده . پس برده و جز اینها. و گاه نیز بمعنی برده است . و رجوع به بازبردن شود :
اول دل بازبرده پس ده
ا دست بدارمت ز فتراک .
اول دل بازبرده پس ده
ا دست بدارمت ز فتراک .
سعدی (ترجیعات ).