بازی بانگیز
لغتنامه دهخدا
بازی بانگیز. [ ی ِ ب ِ اَ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) عبارت از بازیی که نزدیک باشد به بردن . (آنندراج ). بازیی که بنفع حریفی در شرف پایان یافتن است :
شدیم مات به شطرنج غایبانه ٔ تو
بما بخند که بازیت خوش بانگیز است .
شدیم مات به شطرنج غایبانه ٔ تو
بما بخند که بازیت خوش بانگیز است .
ملا وحشی (از آنندراج ).