باشالغتنامه دهخداباشا. (اِ) جانوری معروف که بدان شکار کنند. (آنندراج ). قسمی از باز شکاری . (ناظم الاطباء). و رجوع به باشه و باشق شود.ظاهراً در این معنی تحریف یا لهجه ای از باشه است .
