باطئهلغتنامه دهخداباطئه . [ طِ ءَ ] (ع اِ)خنور سفالین که در آن شراب نگاه میدارند. ابریقی که در سر میز از آن در پیاله های کوچک شراب میریزند. ج ،بواطی . (ناظم الاطباء). باطیه . رجوع به باطیه شود.
