باطش
لغتنامه دهخدا
باطش . [ طِ ] (ع ص ) کسی که حمله کند بر کسی . (ناظم الاطباء). حمله کننده . (غیاث اللغات ) (منتهی الارب ). || کسی که سخت گیرد بر کسی یا در هر چیز که باشد: فاذا موسی باطش بجانب العرش . (ناظم الاطباء). سخت گیرنده . (غیاث اللغات ) (منتهی الارب ). و رجوع به بطش شود.
