بافیدن

بافیدن . [ دَ ] (مص ) بافتن . (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (فرهنگ شعوری ). نسج . حیاکت :
آنچه پنجه سال بافیدی بهوش
زان نسیج خود بغلطاقی بپوش .

مولوی .

بعد از آن قوم دگر از روزنش
مطلع گشتند بر بافیدنش .

مولوی .

یا تو بافیدی یکی کرباس تا
خوش بسازی بهر پوشیدن قبا.

مولوی .

و رجوع به بافتن شود.