باقرخان

باقرخان . [ ق ِ ] (اِخ ) از شعرای پارسی گوی هندوستان و ازاحفاد امیر نجم ثانی است . او در زمان جهانگیر شاه میزیست و در اواسط قرن 11 هَ . ق . درگذشت . از اوست :
غالباً در هند زلف او طلسمی بسته اند
هر دل آواره کانجا رفت دیگر برنگشت .

(از قاموس الاعلام ترکی ج 2ص 1201).