باقلاة
لغت‌نامه دهخدا
باقلاة. [ ق ِ ] (ع اِ) یکی باقلاء. یک دانه ٔ باقلا.
- باقلاة اسکندریه ؛ وزنی معادل نه قیراط. (مفاتیح خوارزمی ).
- باقلاة مصریه ؛ وزنی معادل چهل و هشت جو، یعنی دوازده قیراط. (مفاتیح خوارزمی ).
- باقلاة یونانیه ؛ وزنی معادل بیست و چهار جو. (مفاتیح خوارزمی ).
- باقلاة اسکندریه ؛ وزنی معادل نه قیراط. (مفاتیح خوارزمی ).
- باقلاة مصریه ؛ وزنی معادل چهل و هشت جو، یعنی دوازده قیراط. (مفاتیح خوارزمی ).
- باقلاة یونانیه ؛ وزنی معادل بیست و چهار جو. (مفاتیح خوارزمی ).
