بالارو

بالارو. [ رَ / رُو ] (نف مرکب ) بالارونده . که بالا رود. صاعد. بررونده . به علو گراینده . مرتقی . و رجوع به بالارفتن شود. || (اِ مرکب ) این کلمه بجای «آسانسور» پذیرفته شده است .دستگاهی که درون آن جای گیرند و به طبقات ساختمان برروند و فرود آیند. (لغت مصوبه ٔ فرهنگستان ). برشو.