بالاور

بالاور. [ وَ ] (ص مرکب ) صاحب قامت بلند.(یادداشت مؤلف ). آخته قامت . دارای بالا :
چگونه هول حیوانی چو بالاور ژیان پیلی
کجا پیل ژیان زو تا جهان باشد جهان باشد.

فرخی (دیوان چ دبیرسیاقی ص 32).