بالغة
لغت‌نامه دهخدا
بالغة. [ ل ِ غ َ ] (ع ص ) تأنیث بالغ. بجای زنان رسیده . (مهذب الاسماء). کامله . (غیاث اللغات ). جاریة بالغة؛ دختر بحد بلوغ رسیده .
- حجة بالغة ؛ دلیل تمام و کامل : قل فلله الحجة البالغة. (قرآن 149/6)؛ بگو پس مر خدا راست حجت بالغ یعنی دلیل تمام . و یری ان الموهبته لدیه فیهما سابغة والحجة علیه باعتقاد المصلحة بهما معابالغة. (از تاریخ بیهقی چ ادیب ص 299).
- حکمة بالغة ؛ حکمت کامل : حکمة بالغة فما تغن النذر. (قرآن 5/54)؛ حکمتی است کامل پس سود ندهد بیم دادن .
- حکمت بالغه ٔ الهی ؛ حکمت کامل خدایی . رجوع به حکمة بالغة شود.
- حجة بالغة ؛ دلیل تمام و کامل : قل فلله الحجة البالغة. (قرآن 149/6)؛ بگو پس مر خدا راست حجت بالغ یعنی دلیل تمام . و یری ان الموهبته لدیه فیهما سابغة والحجة علیه باعتقاد المصلحة بهما معابالغة. (از تاریخ بیهقی چ ادیب ص 299).
- حکمة بالغة ؛ حکمت کامل : حکمة بالغة فما تغن النذر. (قرآن 5/54)؛ حکمتی است کامل پس سود ندهد بیم دادن .
- حکمت بالغه ٔ الهی ؛ حکمت کامل خدایی . رجوع به حکمة بالغة شود.
