بالوانلغتنامه دهخدابالوان . [ ل َ ] (اِخ ) قریه ای است در نواحی دینور، گفته اند میانه ٔ بالوان و بالوانه که آن هم در نواحی دینور است ، چهارفرسخ است . (مرآت البلدان ج 1 ص 161) (از معجم البلدان ).
