بالین پرستنده
لغتنامه دهخدا
بالین پرستنده . [ پ َ رَ ت َ دَ / دِ ] (نف مرکب ) خدمتکار. (آنندراج ). بالین پرست . (فرهنگ نظام ) :
چو بالین پرستنده شد نرم گوی
ازو بیشتر مهربانی مجوی .
و رجوع به بالین پرست شود.
چو بالین پرستنده شد نرم گوی
ازو بیشتر مهربانی مجوی .
نظامی .
و رجوع به بالین پرست شود.