بامزه

بامزه . [ م َ زَ / زِ ] (ص مرکب ) دارای طعم خوش . (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ). و لذیذ. خوش مزه . خوشگوار. (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ). صاحب طعم . که طعم خوش دارد. خوش طعم :
جیحون خوش است و بامزه و دریا
از ناخوشی و زهر چو طاعونست .

ناصرخسرو.

|| خوش آیند :
دگردانشومند کو از بزه
نترسد چو چیزی بود بامزه .

فردوسی .

|| شوخ . خوش طبع. باطیبت . مزاح . || عجیب .