بامعیار
لغتنامه دهخدا
بامعیار. [ م ِ ] (ص مرکب ) سخته . که معیار دارد. بقاعده . مرتب و منظم . سنجیده :
سخن باید که بامعیار باشد
که پرگفتن خران را بار باشد.
و رجوع به معیار شود.
سخن باید که بامعیار باشد
که پرگفتن خران را بار باشد.
نظامی .
و رجوع به معیار شود.
