بامیکانلغتنامه دهخدابامیکان . (اِخ ) تلفظ کهن بامیان . ناحیتی است میان غور و غزنه و کابل . (حاشیه ٔ پورداود بر ج 2 یشت ها ص 326):بلخ رود از کوه اپارسن به بامیکان می آید. (حاشیه پورداود بر ج 2 یشت ها ص 326). و رجوع به بامیان شود.
