بام اندایلغتنامه دهخدابام اندای . [ اَ ] (نف مرکب ) بام اندا. که بام انداید. که بام را اندود کند. که کاهگل مالد بر بام . کاهگل کننده ٔ پشت بام و رجوع به بام اندودن شود.
