بانی
لغت‌نامه دهخدا
بانی . (اِخ ) نام موضعی در آذربایجان قدیم : اشرف در تاتیل نزول نموده نوشیروان نامی را... به خانی برداشت ... و یاغی باستی و سیورغان چون به موضع بانی رسید قاضی محیی الدین بردعی و فخرالدین حبش را نزد برادرزاده فرستاده وطالب مصالحه شد. سیورغان بر آن سخن اعتماد نکرد و به دیاربکر شتافت . (از حبیب السیر چ خیام ج 3 ص 235).
