باهکیدنلغتنامه دهخداباهکیدن .[ هََ دَ ] (مص ) شکنجه کردن . (برهان قاطع) (انجمن آرای ناصری ) (حاشیه ٔ فرهنگ اسدی ) (صحاح الفرس ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). عذاب کردن . آزار دادن . پاهکیدن .
