بأهلغتنامه دهخدابأه . [ب َءْه ْ ] (ع مص ) درنیافتن کسی را: ما باءَهْت ُ له ؛ نه دریافتم آن را. (منتهی الارب ). ما باءَهْت ُ له بأهاً؛ درنیافتم آن را. مقلوب مابهات . (ناظم الاطباء). ما بأه له بأهاً؛ مافطن له . (ذیل اقرب الموارد).
