بایص

بایص . [ ی ِ ] (ع ص ) بائص . از مصدر بوص ، به معنی دوری و بعد و فاصله . طریق بائص ؛ بعید. (از اقرب الموارد). || شتابنده . پیشی گیرنده . (آنندراج ).