ببار آمدن
لغت‌نامه دهخدا
ببار آمدن . [ ب ِ م َ دَ ] (مص مرکب ) بار دادن . باردار شدن . به ثمر رسیدن . مثمر شدن . حاصل آوردن . به میوه و گل نشستن درخت . گل و میوه آوردن :
مگردان بما بر دژم روزگار
چو آمد درخت بزرگی ببار.
بسی برنیامد برین روزگار
که آزاده سرو اندر آمد ببار.
آدم دیگرباره بر گاو شد و گندم بکشت و ببار آمد و بکوفت و پاک کرد. (قصص الانبیاء).
دانه به انبازی شیطان مکار
تا ز یکی هفتصد آید ببار.
هر آنکو نماند از پسش یادگار
درخت وجودش نیامد ببار.
|| کنایه از به عرصه رسیدن . بوجود آمدن . پیدا شدن :
نگهدار این کودک شیرخوار
کزین تخم مردی بیاید ببار.
|| حاصل شدن . دست دادن :
فراغ یار بیکبار بیخ صبر بکند
بهار وصل ندانم که کی ببار آید.
|| نتیجه دادن . منتج شدن . منتهی به ثمر شدن . به نتیجه رسیدن :
وزان پس کند یاد بر شهریار
مگر تخم رنج من آید ببار.
به بالینت آمد شب تیره بخت
ببار آمد آن سبز شاخ درخت .
بدو گفت خوی بد ای شهریار
پراکندی و تخمت آمد ببار.
مگردان بما بر دژم روزگار
چو آمد درخت بزرگی ببار.
فردوسی .
بسی برنیامد برین روزگار
که آزاده سرو اندر آمد ببار.
فردوسی .
آدم دیگرباره بر گاو شد و گندم بکشت و ببار آمد و بکوفت و پاک کرد. (قصص الانبیاء).
دانه به انبازی شیطان مکار
تا ز یکی هفتصد آید ببار.
نظامی .
هر آنکو نماند از پسش یادگار
درخت وجودش نیامد ببار.
سعدی .
|| کنایه از به عرصه رسیدن . بوجود آمدن . پیدا شدن :
نگهدار این کودک شیرخوار
کزین تخم مردی بیاید ببار.
فردوسی .
|| حاصل شدن . دست دادن :
فراغ یار بیکبار بیخ صبر بکند
بهار وصل ندانم که کی ببار آید.
سعدی .
|| نتیجه دادن . منتج شدن . منتهی به ثمر شدن . به نتیجه رسیدن :
وزان پس کند یاد بر شهریار
مگر تخم رنج من آید ببار.
فردوسی .
به بالینت آمد شب تیره بخت
ببار آمد آن سبز شاخ درخت .
فردوسی .
بدو گفت خوی بد ای شهریار
پراکندی و تخمت آمد ببار.
فردوسی .
