ببسودن
لغت‌نامه دهخدا
ببسودن . [ ب ِ دَ ] (مص ) بسودن . دست زدن . لمس کردن . دست مالیدن . بپسودن . (ناظم الاطباء). تماس کردن :
کمندی بدان کنگره در ببست
گره زد برو چند و ببسود دست .
چو ببسود خندان به بهرام داد
فراوان برو آفرین کرد یاد.
بمالید دستش ابر چشم و روی
بر و یال ببسود وبشخود موی .
لعل ترا شبی ببسودم من و هنوز
می لیسم از حلاوت آن گربه وار دست .
گره ببسود زخم تیرش و گفت
صاعقه است این نه تیر، واغوثاه .
دو دست من و دو پای من ببینید.... ببسویید ببرمجید و بدانید که جان گوشت و استخوان ندارد. (ترجمه ٔ دیاتسارون ص 370). و رجوع به بسودن و سودن شود. || سفتن . سوراخ کردن . (ناظم الاطباء). و رجوع به سودن و بسودن شود.
کمندی بدان کنگره در ببست
گره زد برو چند و ببسود دست .
فردوسی .
چو ببسود خندان به بهرام داد
فراوان برو آفرین کرد یاد.
فردوسی .
بمالید دستش ابر چشم و روی
بر و یال ببسود وبشخود موی .
فردوسی .
لعل ترا شبی ببسودم من و هنوز
می لیسم از حلاوت آن گربه وار دست .
کمال (از فرهنگ ضیاء).
گره ببسود زخم تیرش و گفت
صاعقه است این نه تیر، واغوثاه .
ابوالفرج رونی .
دو دست من و دو پای من ببینید.... ببسویید ببرمجید و بدانید که جان گوشت و استخوان ندارد. (ترجمه ٔ دیاتسارون ص 370). و رجوع به بسودن و سودن شود. || سفتن . سوراخ کردن . (ناظم الاطباء). و رجوع به سودن و بسودن شود.
