بتارهلغتنامه دهخدابتاره . [ ب َ رَ / رِ ] (اِ) لیف جولاهگان و شومالان باشد و آن جاروب مانندی است که بدان آش و آهار بر تارمالند. (برهان قاطع) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء).
