بتستان

بتستان . [ ب ُ س ِ / ب ُ ت ِ ] (اِ مرکب ) بتکده . آنجا که بت باشد. بتخانه . (آنندراج ). جایی که در آن بت فراوان باشد. (ناظم الاطباء). || آنجا که زیبارویان بوند. || مجازاً، جای زیبا و باصفا و نزهت . باغی که از گل و شکوفه مزین باشد :
تا باد گذر کرد به گلزار و به بستان
گلزار چو جنت شده بستان چو بتستان .

رودکی .

بتستان چنین با چهل اوستاد
همی راند از پیش مهر ان ستاد.

فردوسی .

چو رخسار شمن پرگرد و زردست
همان چون بتستانی بوستانست .

ناصرخسرو.