بتون

بتون . [ ب ِ ت ُ ] (فرانسوی ، اِ) بتن . از مصالح بنائی جدید. مخلوطی از سنگ شکسته و ماسه و سیمان در بنائی برای پی ریزی یا ساختن پایه های عمارات . (فرهنگ فارسی معین ).
- بتون آرمه ؛ بتن مسلح . آن بتون که در آن میله های آهن بکار رود.
- بتون ریزی ؛ عمل ریختن ترکیب مصالح اولیه ٔ بتون که سیمان و ریگ و آب باشد برای ساختمان کردن . و رجوع به بتن و بتن ریزی شود.