بت پرستنده

بت پرستنده .[ ب ُ پ َ رَ ت َ دَ / دِ ] (نف مرکب ) پرستنده ٔ بت . بت پرست . که بت پرستد. شمن . صنم پرست . وثنی :
وگرنه یکی بت پرستنده مرد
نه با گنج و لشکر نه با دار وبرد.

فردوسی .

شد آن بت پرستنده فرمان پذیر
فرستاد بت را به دانای پیر.

نظامی .

- بت ِ پرستنده ؛ بت خدمتگزار. پرستار خوبروی . خدمتگزار ماهروی :
بتان پرستنده با تاج زر
همه نامداران زرین کمر.

فردوسی .