بت پیکر

بت پیکر. [ ب ُ پ َ / پ ِ ک َ ](ص مرکب ) زیباروی . که اندام چون بت دارد. که دارای تناسب اندام است . مجازاً، معشوق . محبوب :
بدو اندرون خفته بت پیکری
نهاده به بالینش بر افسری .

فردوسی .

چو قد ویس بت پیکر چنان شد
که همبالای سرو بوستان شد.

(ویس و رامین ).

بدان بت پیکران گفت آن دلارام
کزین پیکر شدم بی صبر و آرام .

نظامی .