بت خواره
لغتنامه دهخدا
بت خواره . [ ب َ خوا / خا رَ /رِ ] (نف مرکب ) (از: بت = آهار واش جولاهگان + خواره = خورنده ) دشنام گونه ای است جولاهگان را :
یاقوتی جولاهه بمرد و دو پسر ماند
زان پیرک جولاهه ٔ بت خواره ٔ بدخواه .
یاقوتی جولاهه بمرد و دو پسر ماند
زان پیرک جولاهه ٔ بت خواره ٔ بدخواه .
سوزنی .