بجان آوردن

بجان آوردن . [ ب ِ وَ دَ ] (مص مرکب ) به تنگ آوردن . (برهان قاطع) (انجمن آرای ناصری ). عاجز کردن . بستوه آوردن . زله کردن . || کنایه از کشتن . به قتل آوردن . (برهان قاطع) (انجمن آرای ناصری ) :
گر صفی از خصم بجان آوری
مرد نیی گر بزبان آوری .

خسرو.