بجدة

بجدة. [ ب َ دَ / ب ُ ج ُ دَ ] (ع اِ) حقیقت کار. کنه آن . اندرون . (منتهی الارب ) (آنندراج ). نیت شخص . سرّ کار. (ناظم الاطباء). باطن چیزی . باطن کار. (از اقرب الموارد). هو عالم ببجدة امرک . یعنی او بر باطن کار تو آگاه است . (از اقرب الموارد). || اصل . (آنندراج ) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || صحرا. (منتهی الارب ). بیابان . (ناظم الاطباء). || دانستن . علم . (منتهی الارب ). عنده بجدة ذلک ؛ ای علمه . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || ابن بجدة؛ دانای حقیقت کار و کنه آن . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (آنندراج ). دلیل . هادی . (منتهی الارب ). دلیل هادی که از گفتار خود برنگردد. (از اقرب الموارد): انا ابن بجدتها. || کسی که از گفته خود برنگردد. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).