بجر

بجر. [ ب ُ ج َ ] (ع اِ) ج ِ بجر بمعنی عیبها. (آنندراج ). و منه : ذکر عجره و بجره ، یعنی یاد کرد عیوب و تمامی امور ظاهر و باطن او را. (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) : و غلامی از میان ایشان که بر عجر و بجر و مکاید واقف بود. (جهانگشای جوینی ). || سختی زمانه . غم و اندوه . مراد از اشکو الی اﷲ عجری و بجری (در قول علی علیه السلام ) غم و اندوه است . (از منتهی الارب ).