بخت کور

بخت کور. [ ب َ ] (ص مرکب ) کوربخت . که بخت خوب ندارد. شوم بخت . بداختر. بدبخت . زن که شوی خوب نداشته باشد. (از یادداشت های لغتنامه ).
- بخت کور شدن ؛ کوربخت شدن . بدبخت گشتن . شوم بخت شدن :
نه هر کز پی شیر شد خورد گور
بسا کس که از شیر شد بخت کور.

اسدی .