بخدجةلغتنامه دهخدابخدجة. [ ب َ دَ ج َ ] (ع مص ) نوعی از رفتار و آن چنان باشد که پیش پایها نزدیک گذارد و پاشنه ها دور. (آنندراج ) (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء).
